Openbaring 1: 6 en 7

Dat Hij terugkomt, is de allergrootste vreugde van de mensen, die zich door Hem
hebben laten bevrijden.
Maar hoe zal dat terugkomen gebeuren?
Precies zoals Hij indertijd van de aarde is vertrokken - vanaf de Olijfberg even
buiten Jeruzalem.
Op de christelijke lagere school zongen we daar indertijd over:

" Op een lichte wolkenwagen
wordt de Heer van 'd aard gedragen,
vaart Hij op naar 's hemels troon..".

In feite staat er over die gebeurtenis in Lucas 24:50 " .. en Hij ( Jezus) leidde hen
naar buiten tot bij Bethanië en Hij hief de handen omhoog en zegende hen (= de
apostelen).
En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde.
En zij keerden terug naar Jeruzalem met grote blijdschap en zij waren voortdurend
in de tempel, lovende God."

En in Handelingen 1: 1 tot en met 11 - ( Handelingen is eveneens door Lucas
geschreven):
" Mijn eerste boek heb ik gemaakt, Teófilus, over al wat Jezus begonnen is te doen
en te leren,
tot de dag dat Hij werd opgenomen,
nadat Hij aan de apostelen, die Hij had uitgekozen, door de Heilige Geest Zijn
bevelen had gegeven;
aan wie Hij Zich ook na Zijn lijden met vele kentekenen levend heeft vertoond,
veertig dagen lang hun verschijnende en tot hen sprekende over al wat het
Koninkrijk Gods betreft.
En terwijl Hij met hen aanzat, gebood Hij hun Jeruzalem niet te verlaten, maar te
blijven wachten op de belofte van de Vader, die jullie ( zei Hij) van Mij gehoord
hebben.
Want Johannes doopte met water, maar jullie zullen met de Heilige Geest gedoopt
worden, niet vele dagen na deze.
Zij dan, die daar bijeengekomen waren, vroegen Hem:
"Heere, herstelt Gij in deze tijd het koningsschap voor Israël?"
Hij zei tegen hen: " Het is niet jullie zaak de tijden of gelegenheden te weten,
waarover de Vader de beschikking aan Zich gehouden heeft,
maar jullie zullen kracht ontvangen, wanneer de Heilige Geest over jullie komt en
jullie zullen Mijn getuigen zijn te Jeruzalem en in heel Judéa en Samaria en tot het
uiterste der aarde".
En nadat Hij dit gesproken had, werd Hij opgenomen, terwijl zij het zagen, en een
wolk onttrok Hem aan hun ogen.
En toen zij naar de hemel staarden, terwijl Hij heenvoer, zie, twee mannen in witte
gewaden stonden bij hen, die ook zeiden:
" Galileese mannen, wat staat gij daar en ziet op naar de hemel?
Deze Jezus, Die van jullie opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze
wederkomen, als jullie Hem naar de hemel hebben zien varen."

Het sleutelwoord hier is 'wolk'….
Overal waar in de Bijbel God verschijnt of - voor het menselijk oog - verdwijnt, is er
sprake van wolken.
We kunnen er niet uit afleiden dat Jezus hier omhoog gaat, de lucht in of dat de
hemel- ruimtelijk gezien - ergens hoog boven onze planeet zou zijn.
Er staat alleen dat een wolk Hem aan de ogen van Zijn apostelen onttrok…: ze zien
Hem opeens niet meer.
Het gaan van de ene naar de andere dimensie valt voor ons mensen eenvoudigweg
niet waar te nemen: engelen zijn er ineens, staan plotseling naast ons en Jezus is van
het ene op het andere moment niet meer zichtbaar, want terug in Zijn eigen wereld.
We lezen in het boek Openbaring zeven keer - daar hebben we het weer - dat Jezus
terugkomt óp de wolken, of ín de wolken of mét de wolken.
Qua vertaling kan dat allemaal - Hij wordt dan weer zichtbaar voor ons.
Straks meer over de hoedanigheid van de 'wolken'….

Laat het intussen duidelijk zijn dat het hier gaat om een definitieve en voor iedereen
zichtbare wederkomst van de Heer.
We hebben a/ de kómst van de Heer, zeven jaar vóór deze wederkomst. Hij blijft dan
in de wolken wachten op Zijn gemeente, bestaande uit de al gestorven gelovigen en
de op dat moment nog steeds op aarde levende volgelingen en Hij brengt hen, zoals
dat in Johannes 14 te lezen staat, naar het Vaderhuis met de vele woningen, die Hij
vanaf Zijn hemelvaart voor hen gereed heeft gemaakt.
Bij de komst van de Heer, 'landt' Hijzelf niet op aarde, blijft Hij nog op de Zijnen
wachten in een dimensie boven die van de aarde.
Hij 'rukt' Zijn mensen ( vandaar de engelse term 'Rapture' voor dit gebeuren) in één
klap weg van de aarde, voordat hier de aangekondigde oordelen losbarsten.
De Bijbel vertelt dat geen ongelovige Hem bij die 'komst' zal (kunnen) zien.
Het enige dat de niet-gelovigen én de Joden ( voor wie God in de volgende zeven
jaren een zeer eervolle taak heeft) zullen kunnen constateren, dat er opeens
miljoenen of meer christenen letterlijk verdwenen zijn uit alle landen, steden en
dorpen van de wereld.
Alsof een 'wolk' hen aan het zicht ontrokken had… inderdaad.

Maar hier, in Openbaring 1:7 gaat het duidelijk over iets anders, hier gaat het over
b/ Zijn 'wéderkomst'.
Nu zal de hele op aarde achtergebleven mensheid, Joden, ongelovigen en ná de
Opname van de gemeente alsnog tot geloof gekomen zijnde mensen,
Hem wel degelijk kunnen zien, of ze dat nu willen of niet.
Elk oog zal hem zien.
En niet alleen Hem zullen ze zien - tevens de 'wolken van getuigen'… wolken van
(heel= heilig gemaakte) gelovigen in stralend witte kleding, die met hem meekomen,
zullen door iedereen gezien worden.
Daar ís Hij dan: de Grote Koning, vergezeld van allen Die hem liefhebben: een
oogverblindende hemelse invasie.
Hoeveel van die ogen zullen met vreugde naar dat schouwspel kijken?

De ogen van velen, zo lezen we, zullen dan half verblind zijn door tranen: we lezen
dat alle geslachten van 'hét Land', van Israël dus, over Jezus rouw zullen bedrijven.
Zo staat dat ook al in Zacharias 12: 10 : " Ik zal over het huis van David en over de
inwoners van Jeruzalem uitgieten de Geest der genade en der gebeden; zij zullen
Hem aanschouwen, die zij doorstoken hebben, en over Hem een rouwklacht
aanheffen als de rouwklacht over een enig kind, ja, zij zullen over Hem bitter leed
dragen als het leed om een eerstgeborene. "
Na de gruwelijke Armageddon oorlog ( waarover later meer) zal de Allerhoogste de
sluier van hun geestesogen wegnemen, waardoor zij in één keer zullen inzien dat
deze Jezus toch hun eigen broeder, hun eigen Messias blijkt te zijn.
Zo'n 2000 jaar lang hebben zij Hem- in een onbegrijpelijke blindheid - niet herkend.
Hun geestelijk leiders hebben Hem overgeleverd aan de Romeinen en Hem als een
misdadiger laten kruisigen en al die vele jaren, na Zijn opstanding en hemelvaart, is
Hij door hen miskend en veracht…
terwijl Hij toch hun Messias was.
Dat breekt hun hart, op dat moment.
Als Israeli's heden ten dage over Jezus spreken - liever doen ze dat niet - dan hebben
ze het misprijzend over 'die man'….
Ik heb het nu nadrukkelijk niet over de Messiaanse Joden, die nú
al in Hem geloven, maar over het merendeel van het volk.
Ze hebben hun eigen God verworpen!
Hoe heeft dát kunnen gebeuren?

Wel - dit móest gebeuren - tot redding van de rest van de wereld.
God heeft de blindheid en het tijdelijke ongeloof van Zijn volk Israël gebruikt om de
overige volken tot geloof in Jezus te brengen.
Wie, Jood of niet-Jood, kan dit bevatten of begrijpen?
Paulus zegt in Romeinen 11:33:
" O, diepte van rijkdom, van wijsheid en van kennis Gods,
hoe ondoorgrondelijk zijn Zijn beschikkingen en hoe onnaspeurlijk Zijn wegen…".
Pas als de schellen van hun ogen zijn gevallen, na de verschrikkingen van de Grote
Verdrukking en de oordelen over de mensheid, zal aan Gods dierbare volk
bekendgemaakt worden dat God Zelf hen - bewúst - onder ongehoorzaamheid
beslóten heeft,
dat God Zelf die sluier van niet kunnen zien over hun ogen heeft aangebracht tot aan
het moment, dat het vooraf besloten getal van gelovigen-uit-de-volken 'ja' heeft
kunnen zeggen.
Zoals, zo staat het er letterlijk, ' de volheid van de heidenen zal zijn binnengegaan.'
Door het 'ongeloof' van Israël komen er vele, vele miljoenen niet-Joden in de
eeuwige heerlijkheid.
Je kunt zeggen: de sluier over Israël's ogen levert ons het eeuwige leven op!
Zij zijn de aardse broers en zusters van de Heer, zij horen bij de Redder, zijn leden
van het uitverkoren volk, en zo redden zij anderen ondanks zichzelf en ongeweten.
Eens uitverkoren is altijd uitverkoren.
Bewust of onbewust, gewild of niet gewild….. uitverkoren.
De Messias werd een offerlam: Israël ook.
De Messias is de redding van de wereld: Israël ook.
Ze zijn één: de Messias en Israël.
Jesaja noemt hen allebei: de lijdende Knecht des Heeren.
En na de rouw en het verdriet zal er voor Israël een onvoorstelbare vreugde zijn.
Veel christenen weten dat nu al en verheugen zich bij voorbaat op het moment, dat
de Messias en Zijn volk elkaar herkennen zullen.
Daarom noemen wij onszelf, in grote dankbaarheid: " Christenen voor Israël".

Maar er zullen op dat moment ook ongelovigen zijn, die zelfs door de
verschrikkingen en oordelen heen niet geestelijk wakker geworden zijn en die, in die
moeilijkste periode in de wereldgeschiedenis , zelfs een bittere haat ontwikkeld
hebben tegen een God, die kennelijk niet alles pikt en goedkeurt.
De wederkomst van Jezus zal een enorme klap zijn voor hun trots.
Ze waren altijd te nuchter voor die godsdienstige poppenkast, of te modern, of te
kritisch of….. noem maar op.
Maar 'nuchter, modern en kritisch' zijn in feite maar al te vaak andere
uitdrukkingen voor 'ongelovig' en dat is nu niet bepaald een eigenschap die op de
lange duur geluk brengt.
"Ze willen niet dat Ik koning over hen ben", zegt God in de Bijbel.
Maar als God niet op de troon mag zitten, dan zit daar een of ander menselijk
systeem: communisme, of fascisme of humanisme of de islam of nog weer iets anders.
Dat maakt zeer beslist óngelukkig!

Nu is er echter nog tijd om de deur voor Jezus open te zetten.
Dat brengt vrijheid ( "Wie door de Zoon is vrijgemaakt is waarlijk vrij") en een
leven, dat eeuwig duurt.